Het is bewolkt, fris en een schuchter herfstzonnetje trotseert de wolken. 

We nemen afscheid van het Monasterio en krijgen een welgemeend " Buenas dias y bien viaje".

Maar hé, hier hebben we toch nog een paar foto's gemist. Die kleine bronzen kikker op de rand van de bloembak waren we elke dag gewoon voorbijgelopen. Het beeld van Santiago was ons wel al opgevallen.

Hoofdstuk 6, of is het 5 of 7, het doet er eigenlijk al niet meer toe.

We rijden de parking met platanen af om 9:45 h, zoals gepland. Weinig verkeer, het is ook nog vroeg én zondagmorgen. We rijden enkele keren Nederlanders-met-Camper voorbij. Trekken ze naar de stranden in Zuid Spanje? of Marocco? Verder zijn er geen buitenlanders te spotten vanmorgen.

Rond 12:20 u zijn we aan Salamanca. We rijden nu op de Via de la Plata, de zilverroute. Nu is dat de Spaanse Autovía A66, ongeveer 800 km lang die de steden Gijón, in Asturias en Sevilla in Andalusia verbindt. 

Het is een weg door de Romeinen aangelegd in "ik weet niet welk" jaar. Bij Wikipedia vind je een heleboel meer hierover.

Het landschap verandert. Zanderige, omgeploegde velden maken plaats voor olijfboomgaarden en pijnboombossen afgewisseld met weiden waar koeien met indrukwekkende horens grazen.. Hoog boven ons af en toe een prachtig zwevende roofvogel. Hadden we Diemer maar hier. Hij zou ons kunnen vertellen welke vogels het zijn.

Langs de Via de la Plata zien we eindelijk weer tal van ooievaarsnesten. Op een vorige reis door Spanje zagen we er veel meer. De nesten zijn natuurlijk leeg. De meeste ooievaars trokken begin september naar Afrika. Een aantal blijft in Europa en het Midden Oosten overwinteren.

Monasterio Real de San Zoilo 

Béjar

Vandaag was de middagpauze uiteindelijk weer erg Colombus én erg Spaans, hoewel we het heel erg gepland hadden en mooi om 13:30 de afrit Béjar namen om op de Plaza Mayor iets te eten. Béjar is een langgerekt stadje met een heel oud historisch centrum, op een heuvel gebouwd.

Micheline was op "Plaza Mayor" geprogrammeerd, dus kon het eigenlijk niet mis gaan. En toch... aan de splitsing met de scherpe bocht naar links, reden we toch rechtdoor zeker én bergop, weg van het stadje. Daar begon het al te Colombussen! Op de steile weg naar boven, hadden we links een fantastisch zicht op de stad en even verder rechts zagen we een overvol, zondags, Spaans terrasje. Het was ondertussen 2:00 u geworden, het uur waarop, zeker de zondag, de Spanjaarden massaal hun favoriete restaurant opzoeken om er te aperitieven, met drukke gebaren het nieuws van de week bespreken en om een hapje te eten.

Parkeren! We wurmden ons tussen de Spanjaarden naar binnen en met al onze kennis aan Spaans kregen we het weer gedaan; 

"Tiene una mesa para dos, para comer, Señor"

"Si, viente en el comedor...Sientese..."en nog wat spaans, maar dan van het hoogste niveau, wat boven onze petjes ging"

Toen die lieve kelner ons de menu's aanreikte, verontschuldigde hij zich nog met:  " Hablo mucho rapido...." inderdaad.

Ongelooflijk! We waren weer eens als eersten in een Comedor-del-Restaurante om 2u 's middags.

De eerste Spanjaarden namen pas  een half uur later plaats. We hadden chance dat ze tot de rustige soort behoorden.  In Sahagùn, enkele dagen geleden, zaten we in een niet-afgesloten Comedor. Het lawaai aan de bar was er oorverdovend. Na het voorgerecht gaven we het op en zijn de stilte van  onze kloosterkamer gaan opzoeken.

Een tiental km voorbij Béjar rijden we de Extremadura binnen, nog steeds op de Via de la Plata. Het uitzicht is weer anders. In de middenbermen groeien Oleanders afgewisseld met cactussen en struiken die op Tamarix lijken, nog steeds verspreide olijfboomgaarden ... en witte huisjes met bruinrode pannendaken.

...........                       ................

En op de heuvels staan koeien

die door de droogte en het stof,

nog amper kunnen loeien...

............                      ...............

Medina de los Torres - Ons huisje voor deze week !! 

Het einde van de reis:, Medina de las Torres, bereiken we rond 6:00 u.

Een aardige verrassing. Het is heel landelijk, klein  en we logeren in een smalle straat met witte, kleine, lage huisjes, Calle de Sevilla, 30.