Van het appartement tot aan Cavaleri is het amper 10 minuten lopen. De auto kunnen we nu een week in de ondergrondse garage hier onder het gebouw laten. 

Je kan de garage alleen bereiken met de lift, die je met een sleuteltje moet bedienen. Bij aankomst kan je ook alleen door de slagboom mits gebruik van een codesleutel. Zou onze auto veilig staan?

We nemen de Metro dus aan de halte Cavaleri op de Avenido de Cuba. 

We kregen wel een metrokaart van Señora Maria, maar hoe werkt dat eigenlijk 1 kaart voor 2 personen? Een metrobediende in uniform had ons in de mot en komt al rap uit z'n kantoortje " Buenas dias, puedo ayudarle?" Helemaal in verstaanbaar Spaans legt hij de werking van de kaartjesautomaat uit. Gewapend met al die vriendelijke wijsheid, rijden we tot aan de Puerta Jerez, de halte dichtst bij het Alcàzar en de Torre Del Oro in het oude stadscenter van Sevilla. Bovengronds worden we meteen geconfronteerd met ... "Sevilla": Stralende zon, gebouwen in alle stijlen, het park met de fontein dat een mooi decor vormt voor de flamenco-danseres die ritmisch beweegt op de tonen van gitaarmuziek en handgeklap, en een massa volk.

We wandelen eerst tot aan het Alcázar waar, zoals ons 100%-gidsje voor Sevilla én internet ons lange wachtrijen voorspelden. Op zondag kan je enkel met een vooraf gereserveerd ticket binnen. De rijen zijn heel wat langer dan we ons voorgesteld hadden. Heel de Calle San Fernando en om de hoek tot bijna aan de Callejon del Agua, staan keuvelend mensen, ondertussen ook een sandwich etend, de kinderen zoet  houdend door met hen spelletjes te spelen. 

Wij schuiven niet aan achterin die rij, er is nog zoveel te zien in de stad. Net al in Jerez de los Caballeros zwerven we door Calles en  langs Plazas in de wijk Prado, door de Callejon del Agua, waar vroeger de waterleidingen voor de tuinen van het Alcázar waren. Grote groepen toeristen met gids stappen voorbij. Hier en daar staan deuren naar patio's open, vol bloemen en groen, de muren grotendeels betegeld met "azulejos", de typische geglazuurde tegels. 

Aan de Casa de la Provincia is het een drukte van fietsers, elektrische steps, voetgangers en daartussen leiden de koetsiers hun paarden.

Daar wijken we af van Wandelroute 1 op onze kaart en lopen de wirwar van kleurrijke steegjes in. Aan de Plaza Doña Elvira zien we nog een prachtige patio. hier staan keurig gedekte tafeltje en met bloemen beschilderde zwarte stoelen. Er hangen van die Arabische stijl lantaarns en een papegaai roept van achterin krassend "Hola!" Niet lang geaarzeld, het is al voorbij enen en het kleine hongertje steekt op. We krijgen een tafeltje aangewezen tussen 2 olijfbomen. Als we goed en wel de menu gelezen hebben, komt een oma met haar kleindochter aan het tafeltje naast ons zitten. Ze hebben duidelijk moeite bij het bestellen en zelfs in een stad als Sevilla spreken veel Spanjaarden enkel Spaans. Gebarentaal helpt alweer.

Gezien onze tafeltjes nogal dicht bijeen staan, horen we al vlug dat Oma en Kleindochter met een Duits dialect spreken. Ze komen inderdaad uit Duitsland, vertelt oma, ergens tussen Frankfurt en Fulda wonen ze. Op reis door Portugal met een bus en ze hadden vandaag de gelegenheid om een uitstap naar Sevilla te maken, een kleine 100 km van Montinho ( net over de grens in Portugal ), waar ze logeren. 

Het is, als steeds, halfweg de namiddag als we het restaurant verlaten en onze ontdekking van de stad verder zetten. In bijna elk straatje zien we souvernirwinkels, "Ceramica hecho al Mano", Tapa-Bars, cervecerias, pastelarias, heladerias , chocolaterias en veel peluquerias maar dat zijn Coiffeurs! Diëten moet moeiljk zijn voor Spanjaarden. Zoveel verleiding en ze houden duidelijk van lekker en veel eten.

En oeps, we lopen een stuk de verkeerde richting uit en moeten de GPS gebruiken om de weg naar de Hospital de los Venerables Sacerdotes te vinden.

Het is een 17de-eeuws Barok gebouw, in die tijd een residentie voor zieke en bejaarde priesters. Nu is het "Centrum Velasquez" er gevestigd, waar je werk van Velasquez, Zurbarán, Murillo en Montañes kunt zien. Deze keer geen files aan het onthaal. Het werd een rustig bezoek, met audiofoon kuierend door een gebouw met mooie patio's, dat eerder aan een klein klooster doet denken. Op de bovenverdieping een interessante boekenkast met een  !!! 70-delige encyclopedie !!!

Vandaar zoeken we onze weg terug naar de Kathedraal. Het is ondertussen na zessen en het zonlicht valt op de torens en daken van de stad. Een zijdeur van de kathedraal staat open en daar kan je gratis binnen om een idee te krijgen van de barokke pracht en praal. Maar de barokke stijl interesseert ons niet. Het buitenaanzicht boeit ons meer. 

Langs de Avenida de la Constitución wandelen we in de richting van de Puerta Jerez. Het lukt ons de waarzegsters met hun busseltje magische takjes in de hand, te ontlopen. Eén van hen klampt een knappe, jonge toerist aan. Hij laat z'n hand lezen terwijl de vrouw met een takje hoekige, bezwerende gebaren maakt,

de jonge man met haar pikzwarte ogen doordringend aankijkend.....(als dat maar goed afloopt)...

We stappen verder richting ons metro-station en vinden het absoluut nodig nog aan een Heladeria te stoppen, want we moeten zo nodig.

Een  ijsje op een terrasje, tot besluit van een dag Sevilla.

Sevilla

Hospital de los Venerables Sacerdotes

Sevilla (vervolg van de wandeling)