Vandaag dus al een 3 u 15' gestapt, niet in Polen, maar juist over de grens - in Slovakije dus - dat is enkel het brugje over... uit noodzaak eigenlijk, want de parking aan de Poolse kant was gesperd. Aan de Slowaakse kant waren dan de toiletten gesloten omdat het toeristisch seizoen nog niet begonnen was. Dat kregen we van een norse mevrouw te horen.

En het regende en druppelde en regende weer. Daardoor stonden de voorjaarsbloemen er heel fris bij: sleutelbloemen en heel wat "bloemen zonder naam". (De bloemen zijn ondertussen opgezocht en blijken negenbladig tandkruid, slanke sleutelbloem, dotterbloem en alpenklokje te zijn)

De tocht leidde tot aan de neergelaten slagboom van het afgesloten natuurgebied (gesloten van 1 november tot 15 juni) waar het gewone publiek dus niet in mag, wegens een fragiel ecosysteem.

Voor we de terugweg aanvatten kregen we nog een serieuze 'drash' over ons heen. Het vooruitzicht van een lekker lunchke in het restaurant bij ons verblijf sterkte ons goed humeur geweldig.

René nam lamsworstjes (echte, och arme, van die beestjes die hier in de alpenweiden graasden) met groente en stevig brood en ik vond bij de vegetarische gerechten pannenkoek gevuld met spinazie en overgoten met kaassaus.